วิธีคุมทีมที่ไม่มีใครทำเหมือนของเซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน

เฟอร์กูสันใช้มากกว่าแท็กติกเพื่อคุมทีม แต่เขาสร้าง “วัฒนธรรม” ขึ้นในสโมสร ผ่านความเชื่อที่ว่า “จะสร้างทีมให้ประสบความสำเร็จ ต้องเริ่มจากการสร้างคน” ทุกนักเตะต้องเข้าใจว่าพวกเขาเล่นเพื่อทีมอย่างแท้จริง เพื่อส่วนตัวต้องไม่มีในหัว ในขณะเดียวกัน เขารู้ว่าการดูแลจิตใจนักเตะก็สำคัญไม่แพ้การวางแผนเกม

การเตรียมตัวก่อนศึกดาร์บี้ที่ไม่มีใครรู้

เฟอร์กูสันมีสายตาเฉียบคมในการเลือกนักเตะ เขามองหาความมุ่งมั่นและทัศนคติที่เข้ากับทีม มากกว่าการซื้อเพราะชื่อเสียง ต่อให้เป็นนักเตะดังแค่ไหน ถ้าไม่มีความทุ่มเท ก็ไม่มีที่ในทีม เช่นในเหตุการณ์ที่ เอริค คันโตน่า ถูกเฟอร์กูสันดึงมาจากลีดส์ ยูไนเต็ดในปี 1992 แม้ เดอะ คิงส์ ไม่ใช่ซูเปอร์สตาร์ระดับโลกในตอนนั้น แต่เขามีบุคลิกเป็นผู้นำและทัศนคติที่กล้ารับผิดชอบเกมสำคัญ หรือ รอย คีน ที่ซื้อมาจากน็อตติ้งแฮม ฟอเรสต์ในปี 1993 ซึ่งไม่ใช่แข้งโปรไฟล์หรู แต่เฟอร์กูสันเห็นความเป็นนักสู้และหัวใจไม่ยอมแพ้ จนกลายเป็นกัปตันทีมที่พาแมนยูประสบความสำเร็จหลายสมัย

การใช้ “Hairdryer Treatment” อย่างมีจังหวะ

การตะโกนใส่นักเตะจากระยะประชิดหรือ “Hairdryer Treatment” กลับกลายมาเป็นเครื่องมือที่เฟอร์กูสันใช้กดดันนักเตะบางคนเมื่อจำเป็น แต่เขาไม่ใช้พร่ำเพรื่อ เพราะทุกครั้งที่ทำคือการส่งสัญญาณบอกนักเตะว่า “ถึงเวลาเอ็งจริงจังในทุกจังหวะของเกมได้แล้ว”

เช่นเหตุการณ์หลังเกมเอฟเอคัพรอบสี่ ปี 2003 ที่ เดวิด เบ็คแฮม เล่นผิดพลาดจนทีมเสียประตู เฟอร์กูสันใช้ “Hairdryer Treatment” จนบรรยากาศในห้องแต่งตัวตึงเครียดถึงขีดสุด เป็นที่มาของโมเมนต์ “สตั๊ดบิน” โดนคิ้วของเบ็คแฮมจนต้องเย็บ กลายเป็นข่าวใหญ่ไปทั่วโลก ดูรุนแรงแต่สำหรับเฟอร์กูสัน มันคือการย้ำว่านักเตะทุกคนต้องรับผิดชอบต่อทีมอย่างเต็มที่ ไม่ว่าคุณจะเป็นซูเปอร์สตาร์แค่ไหน

เมื่อกลยุทธ์การคุมทีมจะเป็นหัวใจหลัก ทว่าเฟอร์กูสันยังมีอีกหนึ่งเครื่องมือสำคัญ นั่นคือการสร้างแรงกระตุ้นให้ทีมสู้จนวินาทีสุดท้าย ซึ่งนำไปสู่ความสำเร็จหลายครั้งในสถานการณ์ที่คนอื่นมองว่าไม่มีทาง